Weer iemand die hoopt dat diens e-mail mij… tja, wat? Goed vindt? Bij me aankomt terwijl ik in goede gezondheid verkeer? Dat de e-mail mij in goede orde bereikt, bedoelen ze waarschijnlijk. Bij uitbreiding, dat ik hem met interesse zal lezen, en er vervolgens een door de afzender verhoopt antwoord op zal formuleren. Alhoewel… laatst kreeg ik er ook eentje die begon met ‘I hope this email finds you’. Zonder ‘well’. Dus die email moet mij gewoon bereikt hebben, zonder ‘goed’. Daarop volgde een reeks zinnen waarin elke logica en interpunctie ontbrak. Ergerlijk!

Het is sinds een paar jaar een klassieke opener en meteen bij de eerste keer had ik er een vreemd gevoel bij, dat tot nu is blijven hangen. Het is zo’n totaal lege, nietszeggende introductie, dat ik me afvraag wie ooit deze formulering heeft uitgevonden, en vooral hoe het zo ver gekomen is dat ze zo algemeen ingeburgerd is geraakt. Volgens mij stonden de ‘schrijfassistenten’ toen nog in hun kinderschoenen, dus daar kan het niet aan liggen. Het zinnetje deed zijn intrede, maar ik dacht: weten mensen echt niets originelers te verzinnen? Kan iemand niet gewoon zeggen waar ze mijn gegevens vandaan hebben? Introduceren dat ze mij een voorstel willen doen, of een vraag willen stellen?

Nee, eerst moeten ze zo nodig zeggen dat ze hopen dat de e-mail mij in goede orde bereikt. Finds me, al dan niet well. Alsof het elektronisch verzonden briefje een eigen leven leidt en komt aanvliegen, zeggend: ‘Hé Veerle, hier ben ik dan! Heb ik je goed bereikt? Wil je dat dan nu aan de verzender laten weten?’

Wat erop volgt, is meestal niet veelzeggender dan dat  holle inleidende zinnetje. Kreeg ik al binnen: voorstellen om in onderaanneming te vertalen voor een in duisternis gehuld vertaalbureau, of om revisies te doen voor een localisatiebedrijf met zetel in een ver lageloonland waar ik nooit naartoe zou kunnen om de betaling van een factuur op te eisen. Dit voor tarieven van respectievelijk 4 of 2 eurocent per woord. Geen zinnig mens die daar in een land als België van kan leven of zelfs maar de kosten als zelfstandige van kan betalen. Ook al ontvangen: voorstellen om te vertalen vanuit het Engels in het Spaans, Duits, Portugees, Frans of Italiaans. Geen van deze talen behoort tot mijn doeltalen, dus een minimum aan research is aan dit mailtje niet voorafgegaan.

Als ik het zie zitten om ‘in alle vrijheid mijn eigen agenda en werklast te bepalen’, dan mag ik met een eenvoudig antwoord of via het invullen van een online formulier blijk geven van mijn interesse, met vermelding van alle relevante ervaring en kwalificaties. Aan dat circus doe ik niet mee. Dan lees ik liever een boek, of begin ik desnoods wat vroeger aan het avondeten.

Gelukkig heb ik een ander soort vrijheid, namelijk om tegen dergelijke quatsch ‘nee’ te zeggen. Nam ik in het begin nog de moeite een antwoord te sturen, daar ben ik mee gestopt toen vierentwintig uur na het verzenden van mijn antwoord, exact hetzelfde ‘I hope this email finds you well’-mailtje opnieuw in mijn mailbox viel. Het vuilnisbakje aanklikken en daarna de prullenbak legen geeft meer voldoening.

En dus ondergaat een e-mail die met dàt zinnetje begint, automatisch een even snelle als kritische scan door mijn geoefend oog. Potentiële klanten die willen polsen naar mijn beschikbaarheid voor een tolkopdracht of naar de prijs en voorwaarden voor een vertaling, pakken het anders aan. Zij nemen de moeite ofwel eerst te bellen, ofwel een mailtje te sturen met de vermelding waar ze me hebben gevonden, gevolgd door de vraag of ik denk dat ik hen kan helpen. Zij contacteren me niet samen met tig collega’s uit een database, maar bereiken me via mijn website, netwerk of ander kanaal.

Ik neem aan dat zij ook wel hopen dat het goed met me gaat, en dat hun bericht netjes in mijn mailbox valt, maar bewoorden dat niet. Waarom ook? Beleefdheid kan net zo goed to-the-point zijn.

Geen vuilnisbakje daar, maar een antwoord met de geboden service en de prijs die daarbij hoort. Waarbij ik niet hoop, maar zeker weet dat mijn e-mail hen goed zal bereiken. Maar dat hoeft niet gezegd. Want van holle frasen wordt niemand gelukkig.